Zastrzeżenie: nie jestem inżynierem jądrowym.

Z tego, co przeczytałem, projektowanie broni jądrowej jest bardzo złożoną nauką. Nie sądzę, aby można było wiarygodnie opisać regułę skalowania. To, co możesz zrobić, to przyjrzeć się niektórym danym historycznym i dokonać ich ekstrapolacji. Jednak ekstrapolacja jest niebezpieczna ™ i nie należy zakładać, że coś będzie nadal skalowane w taki sam sposób, jak ma to miejsce w przypadku istniejących punktów danych.

Ponieważ jest (miejmy nadzieję) mało prawdopodobne, abyśmy uzyskali dane empiryczne z detonacji 50+ megaton, ekstrapolacja jest najlepszym, co możemy zrobić. Wikipedia zawiera informacje, których możemy użyć do wykonania tych obliczeń. Nie podają wymiarów, ale podają liczbę mas. Podają również wartości wydajności na masę (teoretycznie 6 MT / tonę lub 25 TJ / kg, praktycznie 5,2 MT / tonę). Opierając się na cytowanej stronie, Car Bomba miał wydajność na masę 8,89 TJ / kg. Jest to wyraźnie poniżej teoretycznego maks. Podobnie jak w przypadku wielu urządzeń inżynieryjnych, jest prawdopodobne, że w skali 50 MT nie można osiągnąć niczego bliskiego teoretycznej maksymalnej wydajności.

Jeśli założysz , że możesz utrzymać ten poziom sprawności dla urządzenia o większych rozmiarach (a tym samym większej masie), możesz pomnożyć 8,89 razy masę w kg hipotetyczne urządzenie, a to dałoby rozsądną WAG dotyczącą uzysku. Wydaje mi się, że Twoja wydajność będzie nadal spadać, więc możesz to wyjaśnić, zaokrąglając w dół swoją odpowiedź, aby była trochę dokładniejsza.

Mam nadzieję, że to pomoże!

Nie jestem również inżynierem jądrowym, ale oto moje przemyślenia na ten temat:

Mam wrażenie, że możesz mieć problemy ze skalowaniem broni w dowolnym wymiarze, ale powinny one skalować się zasadniczo liniowo wraz z masą zakładając akceptowalną konfigurację broni.

W praktyce osiągasz maksymalny rozmiar swojej bomby h na podstawie dostępnej energii wejściowej i różnych mechanizmów, które starają się zachować w tajemnicy. Jednak, aby zdetonować bombę wodorową, potrzebujesz po prostu odpowiedniego strumienia energii, źródło tego strumienia energii nie ma znaczenia. W praktyce jest to bomba rozszczepialna, ponieważ nie mniej niż to może zapewnić potrzebną energię. Jednak w części rozszczepienia nie ma nic, co jest faktycznie potrzebne - detonator termojądrowy działa jeszcze lepiej. (Poza tym faza fuzji bomby typu h faktycznie zawiera w jej sercu uproszczone urządzenie rozszczepiające - jest tam pręt Pu-239, po tym, jak strumień energii zgniótł boki urządzenia termojądrowego, wynik zostaje zmiażdżony wzdłuż, zamieniając pręt w masę krytyczną i uruchamiając zmiażdżony deutride litu.)

W ten sposób możesz po prostu ułożyć etapy fuzji bomb atomowych jeden po drugim, a strumień energii z jednej uruchamia Kolejny. Możesz także rozmieścić wiele urządzeń fuzyjnych wokół wyzwalacza rozszczepienia. Po prostu obserwuj swoją konfigurację, aby nie zniszczyć etapu przed jego uruchomieniem.